تغییرات متابولیک چشمگیر در طول رشد میوه گوجه فرنگی بوته ای رخ می دهد (کاراری و فرنی، 2006). گوجه فرنگی یک میوه اقلیمی است.
به این معنی که در شروع رسیدن دچار افزایش تنفس و تولید اتیلن می شود (Li et al., 2019a). با پیشرفت رسیدن، میوه‌های گوجه‌فرنگی از طریق تمایز موازی کلروپلاست‌ها به کروموپلاست‌ها و تسلط کاروتنوئیدها و لیکوپن در سلول‌های میوه‌های رسیده، از بافت‌های نیمه فتوسنتزی به بافت‌های هتروتروف واقعی منتقل می‌شوند.
فرآیند رسیدن تکامل یافته است تا میوه ها را برای ارگانیسم هایی که آنها را مصرف می کنند و دانه های آنها را پراکنده می کنند خوش طعم کند.
در انجام این کار، رسیدن مسیرهایی را فعال می‌کند که عموماً بر سطوح رنگدانه‌ها، قندها، اسیدها و مواد فرار مرتبط با عطر تأثیر می‌گذارند تا میوه جذاب‌تر شود، در حالی که به طور همزمان نرم شدن و تخریب بافت‌ها را افزایش می‌دهد تا آزادسازی بذر آسان‌تر شود .
در این بررسی، ما یک نمای کلی از درک فعلی خود از متابولیسم میوه گوجه فرنگی ارائه می دهیم. ما با جزئیات کنترل ژنتیکی و هورمونی رشد و رسیدن میوه شروع می‌کنیم.
پس از آن متابولیسم اولیه میوه‌های گوجه‌فرنگی را با تمرکز ویژه بر قند، اسید آلی و متابولیسم اسید آمینه مستند می‌کنیم. ارتباط بین مسیرهای متابولیک اولیه و ثانویه با اهمیت رنگدانه ها، فلاونوئیدها و مواد فرار برای کیفیت میوه گوجه فرنگی بیشتر برجسته می شود.
در نهایت، از آنجایی که گیاهان گوجه فرنگی به چندین تنش غیرزیستی حساس هستند، به طور خلاصه اثرات شرایط محیطی نامطلوب بر متابولیسم و کیفیت میوه گوجه فرنگی را خلاصه می کنیم.
