مطالعات آبیاری از استرالیا همچنین اطلاعات جزئی در مورد نیازهای آب زیتون درجه یک طارم و مدیریت آبیاری ارائه می دهد. تخمین استفاده از آب خاک از اندازه‌گیری‌های کاوشگر نوترونی و تعرق تاج پوشش از قرائت‌های سوراخ‌سنج در چهار باغ زیتون در جنوب استرالیا درجه توسط همکاران به‌دست آمد.
مانند شمال غربی آرژانتین، این باغ‌ها شرایط بالقوه سالانه ET بالا (1600 میلی‌متر) را با بارندگی کم در بیشتر فصل رشد تجربه کردند. مشاهده شد که تبخیر و تعرق محصول در این باغ‌ها نسبتاً کم بود.
عمدتاً به این دلیل که در بهار آبیاری نمی‌شدند که بارندگی کم بود. بر اساس نتایج از آرژانتین،عملکرد در این باغات ممکن است به طور قابل توجهی با آبیاری در طول بهار که گلدهی، تشکیل میوه و بیشتر رشد ساقه اتفاق می افتد، افزایش یابد.
در منطقه‌ای با رژیم بارندگی پراکنده‌تر، یک رویکرد بیلان آب نشان داد که سالانه حدود 700 میلی‌متر است، اما یک مقدار سالانه برای تبخیر و تعرق مرجع ارائه نشده است (زلکه، 2014).
از آنجایی که اطلاعات اولیه در مورد نیازهای آب در نیمکره جنوبی شروع به جمع آوری کرده است، اکنون رویکردهای پیچیده تری در حال بررسی هستند.
به عنوان مثال، از مطالعات انجام شده در نیوزلند و آرژانتین پیشنهاد شده است که شاخص های مبتنی بر گیاه مانند نوسانات قطر تنه و پتانسیل آب ساقه، پتانسیل قابل توجهی برای برنامه ریزی کم آبیاری دارند.
در این راستا، زمانی که آبیاری زیر آستانه پتانسیل آب ساقه 2.5- مگاپاسکال در cv اعمال شد، عملکرد روغن تنها اندکی در طول سه فصل کاهش یافت.
در مرکز-غرب آرژانتین بنابراین، به نظر می رسد که این تکنیک برای کاهش آبیاری با افزایش رقابت بین بخش ها برای منابع آب، امیدوار کننده باشد.
در باغ‌های زیتون با تراکم فوق‌العاده در شیلی، پیشرفت‌های قابل‌توجهی در تعیین اجزای تعادل انرژی با استفاده از اندازه‌گیری‌های زمینی و هواپیماهای بدون سرنشین که کاربرد مستقیمی برای مدیریت آبیاری دارند، وجود دارد.
